Oświęcim / Auschwitz - Birkenau (nemško koncentracijsko taborišče)

KNJIGA JE V POLJSKEM JEZIKU,VELIKO GROZLJIVIH FOTOGRAFIJ,REDKOST
POŠLJEM LAHKO PO POŠTI PRIPOROČENO
(blagovno pismo s sledljivostjo in podpisom + 3,66€) ,plačilo vnaprej na trr

Oświęcim - hitlerowski obóz masowej zagłady
Author: Józef Buszko
Publisher: Warszawa : "Interpress", 1984.
Subjects
Obóz hitlerowski Auschwitz-Birkenau.
Auschwitz-Birkenau (niemiecki obóz koncentracyjny)
Historia niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz, od momentu powzięcia decyzji o ulokowaniu obozu w Oświęcimiu aż do procesów zbrodniarzy ...

Oświęcim - nacistično taborišče za množično iztrebljanje
Avtor: Józef Buszko
Založnik: Varšava: "Interpress", 1984.
Predmeti
Nacistično taborišče v Auschwitz-Birkenau.
Auschwitz-Birkenau (nemško koncentracijsko taborišče)
Zgodovina nemškega koncentracijskega taborišča v Auschwitzu, od trenutka odločitve o namestitvi taborišča v Oświęcimu, do sojenja kriminalcem

Document Type: Book
All Authors / Contributors: Józef Buszko
Find more information about:
Józef Buszko

ISBN: 832232068X 9788322320686
OCLC Number: 835909628
Description: 178, [2] s., [64] s. fot., [2] k. pl. : faks., 1 mapa, portr. ; 24 cm.
Responsibility: [przedm. Józef Buszko].


Vrsta dokumenta: Knjiga
Vsi avtorji / sodelavci: Józef Buszko
Poiščite več informacij o:
Józef Buszko

ISBN: 832232068X 9788322320686
Številka OCLC: 835909628
Opis: 178, [2] s., [64] s. fot., [2] k. pl. : faks., 1 zemljevid, portr. ; 24 cm.
Odgovornost: [przedm. Józef Buszko].

SREDNJE OHRANJENA KNJIGA, ,NOTRANJOST SOLIDNO OHRANJENA,MEHKE PLATNICE,POLJSKI JEZIK
POGLEJTE ŠE OSTALE MOJE KNJIGE,
ČE VZAMETE VSAJ TRI KNJIGE IN PLAČATE NA TRR ALI Z GOTOVINO JE POŠTNINA B R E Z P L A Č N A
(razen kadar je posebno označeno da poštnino plača kupec )

LOK - KX1

Auschwitz-Birkenau
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Auschwitz-Birkenau
Ilustracja
Typ obóz zagłady
Odpowiedzialny III Rzesza
Rozpoczęcie działalności 1940
Zakończenie działalności 1945
Miejsce Oświęcim (niem. Auschwitz) i Brzezinka (niem. Birkenau)
Narodowość więźniów Żydzi, Polacy, Romowie, Rosjanie, Serbowie i inni
Liczba ofiar ponad 1 300 000
Liczebność personelu 7000 SS-manów
Komendanci Rudolf Höß,
Arthur Liebehenschel,
Richard Baer
Wyzwolony przez Armia Czerwona
27 stycznia 1945
Upamiętnienie Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu
Multimedia w Wikimedia Commons
Auschwitz-Birkenau.
Niemiecki nazistowski obóz koncentracyjny i zagłady (1940–1945)
Auschwitz Birkenau
German Nazi Concentration and Extermination Camp (1940–1945)[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
ilustracja
Państwo Polska
Typ kulturowy
Spełniane kryterium VI
Numer ref. 31
Region[b] Europa i Ameryka Północna
Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę 1979
na 3. sesji
Położenie na mapie powiatu oświęcimskiego
(Przełącz na mapę Polski)
Mapa konturowa powiatu oświęcimskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Auschwitz-Birkenau”
Auschwitz-Birkenau
Auschwitz-Birkenau
Ziemia50°02′14,75″N 19°10′26,76″E
Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO
Oficjalny podział dokonany przez UNESCO

Tory kolejowe, wartownia i brama główna Auschwitz II (Birkenau), widok z rampy wewnątrz obozu, 1945

Dzieci za drutami obozu. Kadr z filmu sowieckiego dokumentującego wyzwolenie Auschwitz
Konzentrationslager Auschwitz, w szczególności KL Auschwitz I (Stammlager), KL Birkenau (Auschwitz II) i KL Monowitz (Auschwitz III) – zespół niemieckich nazistowskich obozów koncentracyjnych[1] i obozu zagłady, działający w latach 1940–1945 w Oświęcimiu (niem. Auschwitz) i pobliskich miejscowościach; symbol Zagłady Żydów[2], nazywany też „fabryką śmierci”. Jako jedyny niemiecki obóz koncentracyjny został wpisany na Listę światowego dziedzictwa UNESCO (1979) pod nazwą Auschwitz-Birkenau. Niemiecki nazistowski obóz koncentracyjny i zagłady (1940–1945)[3][4]. W części obozu utworzono Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu (1947), pomnik i instytucję kultury dokumentującą zbrodnie niemieckie w okupowanej Polsce.

Nazwy Auschwitz, Birkenau i Monowitz są niemieckimi odpowiednikami polskich nazw Oświęcim, Brzezinka i Monowice, stosowanymi po agresji Niemiec na Polskę w 1939 roku i aneksji tych ziem przez III Rzeszę[5]. Oświęcim dekretem Hitlera z 8 października 1939 został wcielony do III Rzeszy i znalazł się w granicach tego co okupant nazywał Wielkimi Niemcami, w powiecie bielskim (Landkreis Bielitz) rejencji katowickiej (Regierungsbezirk Kattowitz) prowincji Górnego Śląska (Provinz Oberschlesien). W 1940 roku na tych terenach władze niemieckie utworzyły obóz przeznaczony początkowo do osadzania więźniów politycznych i opozycji, głównie Polaków. Rozbudowywany był potem stopniowo, ostatecznie stając się głównym miejscem masowej eksterminacji około 1,1 miliona Żydów z całej Europy, a także 140–150 tysięcy Polaków, około 23 tysięcy Romów, około 12 tysięcy jeńców radzieckich oraz ofiar innych narodowości[6].


Spis treści
1 Powstanie obozu
2 Zarząd i personel obozu
3 Struktura obozu
4 Obozy kompleksu KL Auschwitz
4.1 Auschwitz I
4.2 Auschwitz II – Birkenau
4.3 Auschwitz III – Monowitz
4.4 Podobozy
4.5 Likwidacja obozów
5 Więźniowie i ofiary
5.1 Więźniowie
5.2 Eksperymenty pseudomedyczne
5.3 Ruch oporu i ucieczki
5.4 Ofiary zagłady i ich liczba
5.5 Świat wobec ofiar
6 Dzieje powojenne
6.1 Osądzenie oprawców
7 Obozy przejściowe dla Niemców
8 Muzeum
9 Prawda o Auschwitz
9.1 Kłamstwo oświęcimskie
9.2 Materiały źródłowe oraz wspomnienia
9.3 Problem tzw. „polskich obozów”
9.4 60. rocznica wyzwolenia obozu
9.5 70. rocznica wyzwolenia obozu
9.6 75. rocznica wyzwolenia obozu
10 Zobacz też
11 Przypisy
12 Bibliografia
13 Linki zewnętrzne
Powstanie obozu
Pomysł utworzenia obozu w Oświęcimiu zrodził się we Wrocławiu w ówczesnym Urzędzie Wyższego Dowódcy SS i Policji Nadokręgu „Südost” (niem. der Höhere SS und Polizeiführer Südost). Na czele tego urzędu stał wtedy SS-Gruppenführer Erich von dem Bach-Zelewski. Pod koniec 1939 roku SS-Oberführer Arpad Wigand, pełniący tam funkcję inspektora policji bezpieczeństwa i służby bezpieczeństwa (Inspekteur der Sicherheitspolizei und des Sicherheitsdienstes), wystąpił z propozycją, by wobec przepełnionych więzień na Górnym Śląsku oraz w Zagłębiu Dąbrowskim utworzyć nowy obóz, przy czym wskazał Oświęcim jako miejsce, które nadaje się do adaptacji na terenach istniejącego tam od jesieni 1939 roku przejściowego obozu jenieckiego Wehrmachtu, w miejscu przedwojennych koszar Wojska Polskiego, w widłach rzek Wisły i Soły. Uzasadniał to dogodnym usytuowaniem oraz połączeniami kolejowymi z Górnym Śląskiem, Generalnym Gubernatorstwem, a także Austrią i innymi państwami.

W styczniu 1940 roku SS-Oberführer Richard Glücks wysłał na miejsce specjalną komisję, której przewodniczył SS-Sturmbannführer Walter Eisfeld – komendant obozu Sachsenhausen – ta wydała opinię, że teren nie nadaje się na obóz. Mimo tego 25 stycznia 1940 roku szef Głównego Urzędu SS (działu Urzędu we Wrocławiu) powiadomił Reichsführera SS Heinricha Himmlera, że zostanie tam urządzony obóz na wzór państwowego obozu koncentracyjnego. 21 lutego 1940 roku SS-Oberführer Richard Glücks powiadomił Himmlera, że w wyniku ustaleń po modyfikacjach teren ten nadaje się na obóz kwarantanny (Quarantänelager geeignet), przed przewiezieniem więźniów w głąb Rzeszy.

Po podpisaniu umowy przez Wehrmacht i SS o przekazaniu obiektu w dniach 18–19 kwietnia 1940 roku do Oświęcimia przybyła specjalna komisja pod przewodnictwem SS-Hauptsturmführera Rudolfa Hößa. Na podstawie złożonego raportu Heinrich Himmler wydał 27 kwietnia 1940 roku rozkaz założenia obozu. Dwa dni później inspektor obozów koncentracyjnych SS-Oberführer Glücks powierzył Rudolfowi Hößowi obowiązki komendanta przyszłego obozu. Rudolf Höß przybył do Oświęcimia 30 kwietnia, a 4 maja został oficjalnie mianowany komendantem.

Zarząd i personel obozu
Osobne artykuły: Personel Auschwitz-Birkenau, Inspektion der Konzentrationslager i SS-Wirtschafts- und Verwaltungshauptamt.
Obóz koncentracyjny Auschwitz-Birkenau, podobnie jak inne niemieckie obozy koncentracyjne w Europie, podlegał zarządowi SS. Od 1942 roku był bezpośrednio podporządkowany Inspektion der Konzentrationslager (pol. Inspektorat Obozów Koncentracyjnych), którym zarządzał SS-Wirtschafts- und Verwaltungshauptamt (pol. Główny Urząd Gospodarki oraz Administracji SS)[7].

Przez cały okres istnienia obozu w Auschwitz przewinęło się przez niego ok. 8100–8200 esesmanów – członków specjalnie powołanej do zarządzania obozami koncentracyjnymi formacji SS-Totenkopfverbände – oraz ok. 200 nadzorczyń SS[8][9]. Liczba personelu zmieniała się w czasie i rosła wraz z rozbudową obozu. Część osób pełniła w nim stałą służbę do końca funkcjonowania obozu, jednak wielu strażników po pewnym czasie odsyłano do innych niemieckich obozów koncentracyjnych, istniejących na terenie całej okupowanej Europy.

Komendantami byli kolejno:

SS-Obersturmbannführer Rudolf Höß – 1940-1943;
SS-Obersturmbannführer Arthur Liebehenschel – 1943-1944;
SS-Sturmbannführer Richard Baer – 1944-1945.

Konzentrationslager Auschwitz, zlasti KL Auschwitz I (Stammlager), KL Birkenau (Auschwitz II) in KL Monowitz (Auschwitz III) - kompleks nemških nacističnih koncentracijskih taborišč [1] in taborišče za iztrebljanje, ki je delovalo v letih 1940–1945 v Oświęcimu (Nemški Auschwitz) in bližnjih krajih; simbol holokavsta [2], znan tudi kot "tovarna smrti". Kot edino nemško koncentracijsko taborišče je bilo vpisano na Unescov seznam svetovne dediščine (1979) pod imenom Auschwitz-Birkenau. Nemško nacistično koncentracijsko taborišče in uničevalno taborišče (1940–1945) [3] [4]. V delu taborišča je bil ustanovljen državni muzej Auschwitz-Birkenau v Oświęcimu (1947), spomenik in kulturna ustanova, ki dokumentira nemške zločine na okupirani Poljski.

Imena Auschwitz, Birkenau in Monowitz so nemški ustrezniki poljskih imen Oświęcim, Brzezinka in Monowice, uporabljenih po nemški agresiji na Poljsko leta 1939 in priključitvi teh dežel tretjemu rajhu [5]. Oświęcim je bil s Hitlerjevim odlokom z dne 8. oktobra 1939 vključen v Tretji rajh in se je znašel v mejah tistega, kar je okupator imenoval Velika Nemčija, v Pokrajini Bielsko (Landkreis Bielitz) v okrožju Katowice (Regierungsbezirk Kattowitz) v Zgornjem delu. Provinca Šlezija (Provinz Oberschlesien). Leta 1940 so nemške oblasti na teh območjih ustanovile taborišče, ki je bilo sprva namenjeno pridržanju političnih zapornikov in opozicije, predvsem Poljakov. Nato se je postopoma širil in sčasoma postal glavno mesto množičnega iztrebljanja približno 1,1 milijona Judov iz vse Evrope, pa tudi 140–150 000 Poljakov, približno 23 000 Romov, približno 12 000 sovjetskih vojnih ujetnikov in žrtev drugih narodnosti [6 ].